Original article | CINEMEDIA Text and Audiovisual Journal 2023, Vol. 1(1) 19-31
ENDÜSTRİ 4.0 PERSPEKTİFİNDEN TASARIM VE DİJİTALLEŞEN EĞİTİMDEKİ YERİ
Emre Bozdemir, Nihan Bozdemir
pp. 19 - 31 | Manu. Number: cinemedia.2023.002
Published online: December 28, 2023 | Number of Views: 15 | Number of Download: 36
Abstract
Günümüzde Endüstri 4.0, nasıl makinaları sanallaştırarak birbirleri ile ilişki kurmasını sağlıyorsa, birçok alan ve sektörü de birbirleri ile ilişkili hale getirmeye zorlamaktadır. Bu çalışma, alanyazına odaklanarak, Endüstri 4.0’ın en önemli unsurlarından olan tasarımın, eğitim ile ilişkisini göstermeyi amaçlamaktadır. İlk olarak, Endüstri 4.0 ve tasarım kavramsal olarak açıklanmış ve eğitimde gerçekleşebilecek dönüşümler ve öngörülerle tasarımın eğitimdeki yeri ele alınmıştır. Tasarım becerilerinin kazandırılması ve geliştirilmesi açısından eğitim kademelerinin günümüzdeki durumları incelendiğinde, yaşanan teknolojik gelişmeler altyapı değişikliklerini ve tasarım odaklı düşünen bireyler yetiştirmeyi zorunlu kılmıştır. Endüstri 4.0 ile tasarımın eğitimdeki yerinin belirginleşmesinin yanı sıra eğitim kurumunun nitelikleri de bu çerçevede değişmiş ve değişmeye devam etmektedir. Ülkemizdeki eğitim sisteminin, Endüstri 4.0’ın gereksinimleri doğrultusunda yeni eğitim-öğretim ve yönetim-yönetişim yaklaşımları ile donatılması, geliştirilmesi ve dijital teknolojilere uyum sağlamasını kolaylaştıracak adımların atılması, geleceğe hazır ve donanımlı nesillerin yetiştirilebilmesini mümkün kılacaktır.
Keywords: Endüstri 4.0, Tasarım, Eğitim, Dijitalleşme
| How to Cite this Article? |
|---|
|
APA 6th edition Harvard Chicago 16th edition |
| References |
|---|
|
Aktay, S. ve Aktay, E. G. (2020). İlkokullarda Teknoloji Eğitimi, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (19), 17-40. Alkan, C. (1998). Eğitim Teknolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık. Bayrak, A. (2018). Dünya’da ve Türkiye’de Sanayi’de Dijital Dönüşüm (Sanayi 4.0) İncelemesi ve Türkiye’nin Entegrasyonu İçin Değerlendirmeler. Ankara: Endüstri 4.0 Raporu. Çakmak Karapınar, D. ve Öcal, D. (2020). Endüstri 4.0’ın Endüstrilerin Yapısı ve Paydaş İlişkileri Üzerine Yansımaları, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 23 (2), 684-705. Çevik, V., Bardakçı, S. ve Kılıçer, K. (2016). Öğrenme ve Öğretmede Holografik Görüntüleme, Eğitim Teknolojileri Okumaları-TOJET, 439-456. Farrell, A. (2007). Selecting a Software Development Methodology Based On Organizational Characteristics. Yüksek Lisans Tezi, Athabasca University. Gencer, C. ve Kayacan, A. (2017). Yazılım Proje Yönetimi: Şelale Modeli ve Çevik Yöntemlerin Karşılaştırılması, Bilişim Teknolojileri Dergisi, 10 (3), 335-352. Gündüz, Y. ve Akkoyunlu, B. (2016). Dönüştürülmüş Sınıftan Dönüştürülmüş Öğrenmeye, Eğitim Teknolojileri Okumaları-TOJET, 237-251. Heskett, J. (2002). Tasarım. Ankara: Dost Kitapevi. ISTE (International Society for Technology in Education). (2015). ISTE standards Coaches. http://www.iste.org/standards/standards/standards-for-coaches, Erişim Tarihi: 04.01.2021. Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Bilim Kitap Kırtasiye Yayınevi. M.E.B. (2018). 2023 Eğitim Vizyonu. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı. Mercimek, B., Kelek, A. ve Kuzu, A. (2016). Eğitimde STEM Kullanımı ve Sağlayacağı Katkıların Öğrenci, Öğretmen ve Öğretim Programları Açısından Değerlendirilmesi, Eğitim Teknolojileri Okumaları-TOJET, 325-343. Nagy, J., Olah, J., Erdei, E., Mate, D., ve Popp, J. (2018). The Role and Impact of Industry 4.0 and The Internet of Things on The Business Strategy of The Value Chain The Case of Hungary, Sustainability, 10 (10), DOI: 10.3390/su10103491. Özdemir, S. M. (2011). Toplumsal Değişme ve Küreselleşme Bağlamında Eğitim ve Eğitim Programları: Kavramsal Bir Çözümleme, Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (1), 85-110. Özen, H. (2019). Endüstri 4.0 ve Eğitim: Bir Türkiye Perspektifi, Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (5), 103-113. Öztemel, E. (2018). Eğitimde Yeni Yönelimlerin Değerlendirilmesi ve Eğitim 4.0., Üniversite Araştırmaları Dergisi, 1 (1), 25-30. Prensky, M. (2001). Digital Natives, Digital Immigrants, On the Horizon, 9 (5), 1-5. Soylu, A. (2018). Endüstri 4.0 ve Girişimcilikte Yeni Yaklaşımlar, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 32, 43-57. Şener, S. ve Elevli, B. (2017). Endüstri 4.0’da Yeni İş Kolları ve Yüksek Öğrenim, Mühendis Beyinler Dergisi, 2 (1), 25-37. TBA Öğretmen Kılavuz Kitabı (2021). Erişim: 26.07.2023, http://ogmmateryal.eba.gov.tr Tuncer, C. ve Şimşek, İ. (2016). Eğitimde Yeni Teknolojiler: Sanal Gerçeklik, Eğitim Teknolojileri Okumaları-TOJET, 351-361. Uçak, S. ve Erdem, H. H. (2020). Eğitimde Yeni Bir Yön Arayışı Bağlamında 21. Yüzyıl Becerileri ve Eğitim Felsefesi, Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 6 (1), 76-93. Yalpa, Ö. (2020). Endüstri 4.0 ve Endüstri 4.0 Teknolojilerinin İşletme Fonksiyonları Üzerine Olası Etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Osmaniye Korkut Ata Üniversitesi. Yazıcı, E. ve Düzkaya, H. (2016). Endüstri Devriminde Dördüncü Dalga ve Eğitim: Türkiye Dördüncü Dalga Endüstri Devrimine Hazır Mı? Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi, 7 (13), 49-88. Yıldırım, Y. (2020). Farklı Disiplinlerde Endüstri 4.0., OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 21 (15), DOI: 10.26466/opus.624938. https://tr.pinterest.com/pin/486177722266195383/ Erişim Tarihi: 12.12.2020 https://tr.pinterest.com/pin/158189005639704355/ Erişim Tarihi: 12.12.2020 |
